نظرسنجی

عملکرد شورای ششم دوگنبدان را تا کنون چگونه ارزیابی می کنید؟
26. آذر 1396 - 14:02
جسم نحیف واستخوانی اش پشت نگاهی گرم ،درد را به نظاره می کشید،پزشکان یکی از کلیه ها،طحال وغدد لنفاوی اش را باعمل جراحی جدا کرده اند ونازنین 20ساله تنها35 درصدضربان قلب دارد وبازمی می گوید که من زنده ام و نفس می کشم.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،روز نفسگیری راپشت سرگذاشتیم ،امروز میهمان نازنین بودیم،دخترجوان20 ساله ای که باسرطان دست وپنجه نرم می کند.نازنین می گوید تومور، بدخیم وخوش خیم معنی ندارد مهم نفس کشیدن است که من برایش تلاش می کنم .

جسم نحیف واستخوانی اش پشت نگاهی گرم ،درد را به نظاره می کشید،پزشکان یکی از کلیه ها،طحال وغدد لنفاوی اش را باعمل جراحی جدا کرده اند ودرحالی که نازنین تنها35 درصدضربان قلب دارد.

از گرانی دارو وسردرگمی مادرش درتهران برای جلب حمایت دارویی می گوید واینکه پاسخ، سرطان بیماری خاص نیست تنهاجواب آنهابه مادرش بود.نفس نفس می زند بابغض می گوید؛روزهای اول باورم نمی شدمی گفتم من زنده ام نفس می کشم چرا مدام می گویند:تومور تومور؟؟.

چرا عده ای نام این بیماری برایشان تجارتی شده حتی دررساندن کمک،باور کنید مادرم رنج دنیارابه بارکشیده ودیگربرای گرانی داروها وشیمی درمانی ام علاقه ای به ادامه درمان ندارم،عذاب وجدان دارم.

یکی ازداروهایم یک میلیون ونیم است وبیمه ام بیمه سلامت بود که اصلابرای مداوا آن راقبول نکردند وبرای تهیه هزینه شیمی درمانی ام رنج رفته برما حکایت رژه کلمات والتماس مادرم به مسئولین درتهران بود.

من خودم را لمس می کنم ومی گویم نازنین، توهنوز هم دستهایت تکان می خورد،چشمانت می بیند.کلمات رادوست دارم،شاگردممتازرشته تجربی ام، باکنکور دادن به خودم فرصتی دوباره می دهم، ‌امانمی دانم برای سالم ماندن با این همه مخارج آیا دغدغه روزهای پیش روبرای درمان را بازباید به جان بخرم؟؟؟.

نازنین نفس کم می آوردواجازه می گیرد که برود استراحت کند،استخوانهایش درد دارد ومادرش دلسوزانه بدنش راماساژ می دهد وبانگاهش مرامتوجه سکوت تلخ نازنین می کند،وقتی به خانه می آیم به حرف های آگاهانه نازنین فکر می کنم و نازنین بارها می گفت: که من زنده ام و نفس می کشم.

نشت هم اندیشی بانوان خیر سلامت با حضور دکترشهریاری دبیرمجمع خیرین سلامت کشور،بسیار ارزشمند بود ونازنین هم همراه مادرش به این نشست آمده بود،باهمان ترکیب نحیف ورنجور اماباچشمانی پرازامید.

در پایان نشست مادر نازنین دیگر تاب نیاورد و به دکترشهریاری دردهایش راگفت وقول هایی که از سوی مسئولینی که داده شده بود وانجام نشد.

براستی نقش ما به عنوان یک انسان وشهروند درقبال کمک به خانواده هایی از این دست چیست؟؟که باید نازنین ها راحمایت و یاری کنیم.

مرادی/ احمدپور

انتهای پیام

دیدگاه‌ها

لطفا وقتی خبرهای اینچنینی میزارین حداقل یک راه ارتباطی برای کمک هم درج کنید ... چطور میشه کمکی که درتوان هست رو به این خانواده رسوند ؟
با سلام.جهت کمک و حمایت لطفا با این شماره تماس بگیرید. 09170262990 احمدپور

نظرات کاربران

تازه های سایت

پربازدیدها